Throw back ή αλλιώς μία μακροσκελής και προσωπική αναφορά (μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα) σχετικά με τον ένα και μάλλον μοναδικό Μαραθώνιο της ζωής μου. Θυμάμαι λοιπόν, πως η πρώτη φορά που μου πέρασε από το μυαλό να τρέξω ένα Μαραθώνιο ήταν το 2008 όταν είχα πάει μόνη μου να παρακολουθήσω τερματισμούς δρομέων με επιδόσεις από 3 ώρες και πάνω.
Ο Μαραθώνιος συμβολίζει την κορύφωση των σωματικών και ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπου και είναι αδιαμφισβήτητα ο βασιλιάς των αγώνων δρόμου (roadraces). Από το 1976 και με τη διεξαγωγή όλο και περισσότερων Μαραθωνίων σε διάφορες πόλεις του κόσμου, καταρρίφθηκε ο μύθος ότι μόνο οι φυσιολογικά προικισμένοι πρωταθλητές μπορούν να ολοκληρώσουν και να τερματίσουν ένα τέτοιο εξαντλητικό αγώνισμα.
Την Κυριακή διεξάγεται ο Μαραθώνιος του Λονδίνου, που συγκαταλέγεται μαζί με του Μαραθωνίους του Τόκυο, της Βοστώνης, του Βερολίνου, της Νέας Υόρκης και του Σικάγο στους μεγαλύτερους και πιο γνωστούς Mαραθωνίους στον κόσμο (World Marathon Majors).
Παρόλο που την Κυριακή θα αναμετρηθούν για δεύτερη φορά τα δύο μεγαλύτερα ονόματα στην αντοχή αυτή τη στιγμή στον κόσμο,
Αν ανήκεις στους φανατικούς δρομείς τον γνωρίζεις, αν ανήκεις στους «πιστούς τρεχαλατζήδες» τον έχεις δει. Ενδεχομένως, δε, να τον «ακολουθείς» και στο Instagram. Σταθερή και αστείρευτη πηγή θετικής ενέργειας, αλλά και «παγκόσμιος δρομέας», που «κομπλάρει» τους συντρεχαλατζήδες του με τις δρομικές του περιπέτειες ανά τον κόσμο, ο MichelKabengera αποτελεί σημείο αναφοράς για τους αγώνες δρόμου της χώρας.
Με τόσους αγώνες πια διαθέσιμους στο αγωνιστικό καλεντάρι σίγουρα οι περισσότεροι έχετε ήδη επιλέξει κάποιους από αυτούς για τους επόμενους μήνες. Και σίγουρα, είτε είστε αρχάριος, είτε πιο έμπειρος δρομέας προσβλέπετε και προσμένετε σε ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα. Το τι θεωρεί ο καθένας από εσάς επιτυχημένο αποτέλεσμα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και όχι θέμα αυτού του άρθρου.
Στο προηγούμενο άρθρο, μιλήσαμε για τις μεταβολικές προσαρμογές που παρατηρήθηκαν στην κατανάλωση του Ο2, στα μιτοχόνδρια, την μυοσφαιρίνη και τα τριχοειδή αγγεία. Σήμερα λοιπόν, θα αναλύσουμε και τις υπόλοιπες 6 προσαρμογές που παρατηρήθηκαν σαν αποτέλεσμα συστηματικής προπόνησης στο εσωτερικό του οργανισμού. Αναλυτικά:
Σε συνέχεια του προηγούμενο άρθρου, αναφορικά με τις χρόνιες προσαρμογές που παρουσιάζονται στον ανθρώπινο οργανισμό μετά από συστηματική προπόνηση, θα επιχειρήσουμε να αναπτύξουμε διεξοδικά τις μεταβολικές προσαρμογές, παρουσιάζοντας τα κομβικά σημεία που γίνονται αντιληπτές. Πριν όμως ξεκινήσουμε, ας αναφέρουμε τα 4 είδη προπόνησης των ενεργειακών συστημάτων που οδηγούν στις εν λόγω προσαρμογές.
Να ‘μαι λοιπόν στριμωγμένος ανάμεσα στο πολύχρωμο λεφούσι που αδημονεί και αφρίζει μπροστά από τη γραμμή της εκκίνησης στον Μαραθώνα. Η υπερένταση και η παραζάλη δεν αφήνει πολύ καθαρό μυαλό να σκεφτείς τι ακριβώς νιώθεις. Νομίζω ότι δύο πράγματα κυριαρχούν μέσα μου: α) οι οδηγίες της προπονήτριας, που αν και αρκετά αναλυτικές και διαφωτιστικές δυσκολεύομαι να τις συγκρατήσω στο βαθμό που θα ήθελα,
Ευνοϊκός άνεμος και ζέστη, χαρακτήρισαν τον 36ο Μαραθώνιο της Αθήνας. Το ρεκόρ διαδρομής παρέμεινε άθικτο για μόλις δεκαεννέα δευτερόλεπτα και η Κένυα πήρε και πάλι την πρωτιά από την Αιθιοπία.
Ήταν Αύγουστος του 2013 και βρισκόμουν για ακόμη μία φορά από το 2008 – one time too many I guess – σ’ένα διάδρομο νοσοκομείου λόγω του αγαπημένου μου πατερούλη, όταν χτύπησε το τηλέφωνο και στην αναγνώριση έλεγε Νίκος Δημητριάδης. Θυμάμαι ότι σκέφτηκα «τι με θέλει τώρα καλοκαιριάτικα» μια και δεν είχαμε συχνή επαφή τα τελευταία χρόνια παρά μόνο όταν ήθελα να εργομετρηθούν αθλητές και αθλήτριές μου στο εργομετρικό κέντρο που μέχρι τότε εργαζόταν.