Έχω τις κλειστές μου. Και δε μιλώ κοινωνικά, καθώς στο συγκεκριμένο τομέα – περισσότερο από ποτέ – έχω «ανοίξει» χωρίς καμία «ατζέντα» ή προσδοκία και απολαμβάνω τη διάδραση με περαστικούς, τρεχαλατζήδες και μη. Μιλώ δρομικά, καθαρά. Έχω, λοιπόν, τις κλειστές μου. Περνάω και πάλι μια από εκείνες τις φάσεις που δεν είμαι για πολλά –
Εντάξει τώρα. Κάθε Μαραθώνιο που κάνεις θα γράφεις κιόλας; Θα μου πεις και θα έχεις και δίκιο. Ωραία λοιπόν, ας βρω κάποια καλή δικαιολογία μήπως και πείσω. Πρώτος αγώνας εκτός συνόρων. Οπότε μπορεί να το πάρει κανείς σαν ταξιδιωτική εμπειρία και κριτική, καλή ώρα όπως αυτές που γράφουν στο Trip Advisor για ξενοδοχεία και εστιατόρια.
Την Κυριακή διεξάγεται ο Μαραθώνιος του Λονδίνου, που συγκαταλέγεται μαζί με του Μαραθωνίους του Τόκυο, της Βοστώνης, του Βερολίνου, της Νέας Υόρκης και του Σικάγο στους μεγαλύτερους και πιο γνωστούς Mαραθωνίους στον κόσμο (World Marathon Majors).
Παρόλο που την Κυριακή θα αναμετρηθούν για δεύτερη φορά τα δύο μεγαλύτερα ονόματα στην αντοχή αυτή τη στιγμή στον κόσμο,
Αν ανήκεις στους φανατικούς δρομείς τον γνωρίζεις, αν ανήκεις στους «πιστούς τρεχαλατζήδες» τον έχεις δει. Ενδεχομένως, δε, να τον «ακολουθείς» και στο Instagram. Σταθερή και αστείρευτη πηγή θετικής ενέργειας, αλλά και «παγκόσμιος δρομέας», που «κομπλάρει» τους συντρεχαλατζήδες του με τις δρομικές του περιπέτειες ανά τον κόσμο, ο MichelKabengera αποτελεί σημείο αναφοράς για τους αγώνες δρόμου της χώρας.
Σε παλαιότερο άρθρο μας είχαμε αναφερθεί στους παράγοντες που καθορίζουν και επηρεάζουν την απόδοση των δρομέων ημιαντοχής και αντοχής. Σήμερα θα δούμε ποια είναι τα συστατικά της επιτυχίας για ένα δρομέα, όπως τα κατανομάζει και τα ιεραρχεί ο θρυλικός αμερικάνος προπονητής και εργοφυσιολόγος Jack Daniels (που καμία σχέση δεν έχει με το ουίσκι),
Με τόσους αγώνες πια διαθέσιμους στο αγωνιστικό καλεντάρι σίγουρα οι περισσότεροι έχετε ήδη επιλέξει κάποιους από αυτούς για τους επόμενους μήνες. Και σίγουρα, είτε είστε αρχάριος, είτε πιο έμπειρος δρομέας προσβλέπετε και προσμένετε σε ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα. Το τι θεωρεί ο καθένας από εσάς επιτυχημένο αποτέλεσμα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και όχι θέμα αυτού του άρθρου.
Αμέτρητα τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα του τρεξίματος. Όσοι τρέχουμε τα γνωρίζουμε καλά. Αλλά και όσοι δεν τρέχουμε, ξέρουμε κατά βάθος ότι, αν ξεκινούσαμε το τρέξιμο (ή οποιαδήποτε άλλη συστηματική αερόβια άσκηση), μόνο καλό θα κάναμε στο σώμα και την ψυχολογία μας. Αυτό είναι το δεδομένο εκκίνησης. Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο πολύ σημαντικό που πρέπει να έχουμε στο νου μας όλοι: καμία υπερβολή δεν κάνει καλό σε βάθος χρόνου.
Στο προηγούμενο άρθρο, μιλήσαμε για τις μεταβολικές προσαρμογές που παρατηρήθηκαν στην κατανάλωση του Ο2, στα μιτοχόνδρια, την μυοσφαιρίνη και τα τριχοειδή αγγεία. Σήμερα λοιπόν, θα αναλύσουμε και τις υπόλοιπες 6 προσαρμογές που παρατηρήθηκαν σαν αποτέλεσμα συστηματικής προπόνησης στο εσωτερικό του οργανισμού. Αναλυτικά:
Να ‘μαι λοιπόν στριμωγμένος ανάμεσα στο πολύχρωμο λεφούσι που αδημονεί και αφρίζει μπροστά από τη γραμμή της εκκίνησης στον Μαραθώνα. Η υπερένταση και η παραζάλη δεν αφήνει πολύ καθαρό μυαλό να σκεφτείς τι ακριβώς νιώθεις. Νομίζω ότι δύο πράγματα κυριαρχούν μέσα μου: α) οι οδηγίες της προπονήτριας, που αν και αρκετά αναλυτικές και διαφωτιστικές δυσκολεύομαι να τις συγκρατήσω στο βαθμό που θα ήθελα,
Ήταν Σεπτέμβρης πριν από μερικά χρόνια. Μόλις είχα γυρίσει από τη Χίο και τις διακοπές μου εκεί που πάντοτε συνοδεύονται από τον πρώτο (ή και τελευταίο – όπως το «δει» κανείς) αγώνα της (δρομικής) σαιζόν. Είχα βγει στη γειτονιά μου να τρέξω ένα 15άρι ελεύθερο, χωρίς τέμπο ή συγκεκριμένο στόχο. Δεκαπέντε χιλιόμετρα στα σύνορα Χαλανδρίου και Βριλησσίων,